We zijn weer thuis!

Inmiddels zijn we alweer een week terug in Nederland en werd het tijd om deze site even af te sluiten. Het was wel weer even wennen hier in de kou! Maar alles is goed gegaan.

Voor degenen die we nog niet hebben gesproken sinds we terug zijn: de laatste week hebben we heerlijk vakantie gehouden. We zijn eerst naar Akagera National Parc geweest waar we allerlei wilde dieren hebben gezien. Vervolgens zijn we naar Butare gegaan waar we een nacht geslapen hebben om de volgende dag naar Nyungwe Forest te gaan. Daar was het vanwege de hoogte toch redelijk frisjes maar wel heel erg mooi. We hebben er ook nog wat aapjes kunnen spotten! De laatste dagen zijn we Kigali geweest, om maandagavond te vertrekken naar Nederland.De vlucht had (gelukkig) maar 1,5 uur vertraging.

We hebben het erg naar ons zin gehad de afgelopen 11 weken, veel mensen kunnen helpen en natuurlijk ook genoten van de grote verschillen tussen Europa en Afrika!

Iedereen bedankt voor alle berichtjes en het volgen van onze verhalen, erg leuk!

Kabgayi-Gitarama

Hallo daar zijn we weer even met een korte update van onze belevenissen.

Maandag zijn we van Kirinda verhuist naar Gitarama. We verblijven in het huis van Piet Nöe een Belgische oogarts die in het ziekenhuis van Kabgayi werkt. Het is een prachtig huis en we zijn van alle gemakken voorzien, niets te klagen dus! Ook de rit naar Kabgayi was de snelste ooit. We waren er binnen een uur met een auto van het ziekenhuis, omdat zij erg veel haast hadden. Er was dit keer zoveel haast dat we niet eens iedereen gedag konden zeggen, maar omdat we in onze laatste week nog eens terug gaan, was het niet zo heel erg. De stad waar we nu zitten is vele malen drukker dan Kirinda maar ook dat is Afrika ;).

De afgelopen week hebben we in het ziekenhuis in Kabgayi gewerkt ofwel stage gelopen. Er waren een aantal patiënten met scheelzien die wel of geen operatie nodig hadden. Deze konden we onderzoeken en Piet vertellen wat wij dachten dat de beste oplossing zou zijn. Daarnaast hebben we een ochtend mee mogen kijken op de operatiekamer en hebben we duizenden brillen uitgezocht. Bij het ziekenhuis willen ze een optiekwinkel gaan maken, alle gesponsorde brillen moesten nog uitgezocht worden en wanneer wij tijd hadden hebben we hier aan meegeholpen.
Er is een radiobericht verzonden vanuit het ziekenhuis voor kinderen die in het verleden aan aangeboren staar zijn geopereerd, om volgende week langs te komen zodat wij hen kunnen onderzoeken. Waarschijnlijk gaan we het dus wat drukker krijgen, verder heeft Piet ons gevraagd het personeel een beetje bij te spijkeren op het gebied van oogmetingen, dus gaan we hier volgende week een les over geven.

Inmiddels zitten we het weekend weer even in Kigali. Dit rit hier naartoe leek wel erg goed te gaan. Te goed zelfs, dus jullie voelen hem wel aankomen… het ging weer even mis:
Gitarama heeft een groot busstation en we konden dan ook kiezen welke bus we namen (groot, klein, middel) we hadden gekozen voor de middel bus want deze zijn het snelst, rijden op tijd en hebben meer ruimte dan de andere. Omdat de hele weg asfalt is J is het een vrij snelle rit van ongeveer een uur. Na zo’n 20 minuten moest de bus stoppen. Er stopten overal auto’s en mensen liepen rond maar we konden niet zien wat er aan de hand was. Uiteindelijk kwamen mensen naar onze bus en moesten wij eruit.. we zijn toen meegelopen met de andere mensen en zagen dat er een enorme boom van ruim een meter doorsnee midden over de weg lag. Deze was door de regen die daarvoor was gevallen met wortels en al omgevallen. We moesten onder de boom door klimmen om vervolgens in een andere bus te stappen die terug ging naar Kigali (dat was dus de reden dat we uit die andere moesten, het was een wissel van bus). Het overstappen ging gelukkig vrij vlot en veel vertraging hadden we niet. Maar toch leuk dat zelfs deze rit nog obstakels had, heerlijk he? Openbaar vervoer ;)

Maar goed, wij wensen jullie allemaal veel sterkte met het koude weer en de sneeuw in Nederland, wij gaan gauw nog even van de heerlijke zon genieten!

De foto’s houden jullie nog even tegoed! Tot de volgende en wie weet laatste update vanuit het zonnige Rwanda.

De laatste weken Kirinda

Het is weer tijd voor een berichtje want dat is alweer een even geleden! Het gaat hier allemaal nog erg goed! Afgelopen vrijdag was onze laatste stagedag in Kirinda. Maandag vertrekken we naar Kabgayi waar we in een ander ziekenhuis, bij een Belgische oogarts, onze laatste 2 stageweken gaan lopen. Maar voordat we gaan nog even kort samengevat wat we hier de afgelopen 2 weken zoal meegemaakt hebben.

Vorig weekend zijn we naar Kigali gegaan en natuurlijk ging het vervoer weer op zn Afrikaans :P. We dachten dat het deze keer goed moest gaan want we gingen met een auto van het ziekenhuis die ons midden in Kigali af zou zetten. We hadden afgesproken dat we rond half 9 bij het ziekenhuis zouden vertrekken. En omdat ook wij een beetje Afrikaans geworden zijn waren wij tegen half 10 bij het ziekenhuis met de verwachten dat we dan wel gelijk zouden gaan… natuurlijk niet! We hebben daar nog een uur gewacht en toen we uiteindelijk met 7 mensen in de auto vetrokken, stopte deze meteen ergens in het dorp. Daar hebben we een tijdje gewacht en vervolgens is de auto terug gegaan. Om 11 uur gingen we dan echt weg. Halverwege in Gitarama moest een van de personen in de auto even “iets doen”. We stopten voor een hotel en werden uitgenodigd wat te gaan eten daar. Vervolgens hebben we daar 2 uur gewacht totdat we weer verder konden i.v.m. een soort meeting. Uiteindelijk waren we toch nog tegen half 4 in Kigali waar we opgehaald werden door een vriend van Leandre, Celestin. Hij bracht ons naar een hotel (met heerlijke douche! De eerste met èn warm water èn waarvan we zelf de douchekop niet vast hoefden te houden, wat een luxe! haha). Vervolgens heeft hij ons zijn huis daar in de buurt laten zien en hebben we kennisgemaakt met de rest van het gezin (zijn vrouw en 2 kinderen). Daarna zijn we naar een bar geweest met gezellige rieten strandhutjes waar we wat gedronken hebben.

De volgende dag stond op de planning een echte Rwandese bruiloft bij te wonen! Maar helaas werd Ellen ziek wakker en werd het in plaats van een dagje bruiloft een dagje in bed liggen en heen en weer naar het ziekenhuis. Na verschillende onderzoeken kreeg ze dan uiteindelijk de juiste medicijnen en is het allemaal goed gekomen. In de avond voelde ze zich al wat beter en zijn we naar een andere bar geweest met nog een paar andere vrienden die in Kigali waren. Daar hebben we wat gegeten en tegen 12 uur zijn we verhuist naar een andere, grotere bar. Waar we lekker buiten wat gedronken hebben en rond 4 uur zijn we terug gegaan naar ons hotel.

De volgende dag zouden we met de bus terug gaan naar Kirinda zodat we maandag weer patiënten konden helpen in het ziekenhuis. Maar ook dit verliep anders. Omdat we nog wat dingen moesten doen in Kigali was het uiteindelijk nog te laat om naar Kirinda te gaan. Het is een lange trip en voor ons als muzungu’s extra gevaarlijk om in het donker te reizen. Dus hebben besloten nog een nacht in Kigali te verblijven en de bus om 7 uur s ochtends te pakken zodat we om 10 uur in het ziekenhuis konden beginnen. Maar ook dit verliep weer net even wat anders uiteraard…
We waren te laat voor de grote bus en moesten met een minibusje, maar deze vertrekt pas als die helemaal vol is. Toen die uiteindelijk vol was startte deze zo moeilijk dat er 6 sterke mannen nodig maar om te bus aan te duwen en tegelijk te starten. Toen dit gelukt was konden we eindelijk gaan.. maar helaas de bus hield het niet lang vol en na een half uurtje moesten we er allemaal uit en overstappen in een andere bus. Uiteindelijk waren we om 3 uur terug in het ziekenhuis en hebben we met 2 tolken en hard werken toch nog bijna iedereen kunnen onderzoeken die nog zaten te wachten.

We hebben deze weken ook nog een aantal interessante patiënten gehad waarvan een albino, een meisje dat vrijwel blind was door verschillende oorzaken en een dokter met verschillende beperkingen in het bewegen van de ogen. Daarnaast voor de kenners nog een N.VI parese die al 10 jaar bestond.
Gisteren was onze laatste werkdag en we hadden dan ook een klein feestje gehouden. Een aantal dokters uit het ziekenhuis en andere medewerkers waren aanwezig. Maar omdat vele in het weekend ergens anders heen gaan en het vakantietijd is waren een aantal van onze vrienden en tolken helaas niet aanwezig. Hopelijk zien we hen nog voordat we vertrekken.

Zo dit is voorlopig wel weer even genoeg informatie :P, het volgende bericht komt vanuit Kabgayi waar we waarschijnlijk weer heel andere dingen gaan meemaken!

Hallo allemaal!

Hier weer een berichtje van ons uit Kirinda.

We zijn afgelopen weekend naar het Kivu meer geweest, in Kibuye. Vrijdagmiddag zijn we vertrokken met de bus richting Gitarama om daar over te stappen op de bus naar Kibuye. Om 12 uur zijn we thuis weggegaan en rond 19 uur waren we eindelijk in Kibuye. Wat een reis weer

. We waren alleen dus we moesten zelf maar uit zien te vinden hoe we bij het hotel kwamen. Uiteindelijk hebben we een taxi genomen, maar eerst de helft van de prijs afgepraat (ze vragen altijd veel geld omdat we muzungu zijn

).

Het hotel was heel mooi, mooie kamer met prachtig uitzicht over het Kivu meer. Zaterdag zijn we na het heerlijke ontbijt een rondje gaan lopen door Kibuye. We zijn bij een memorial geweest, bij een kerk. Tijdens het lopen ontmoette we iemand die met ons meeliep. Hij had wel een boot waar we mee naar een eiland konden tegen een schappelijke prijs aan het eind van de middag. Helaas zat het weer toen tegen en zijn we niet gegaan.

Zondagochtend zijn we met de bus naar Kigali vertrokken, dit was een verrassend fijne en snelle reis

. Om 2 uur ’s middags waren we er al. We hebben wat gewinkeld en lekker gegeten. En de volgende dag pas weer teruggegaan naar Kirinda, want maandag hadden we geen patiënten ingepland. Gisteren hebben we de hele ochtend geprobeerd de slijpmachine aan de praat te krijgen. Want we zijn bijna door onze voorraad brillen heen. De leesbrillen zijn al op!

Muraho oeboeholandi!

Oftewel: Hallo Nederland! Inmiddels zitten alweer op de helft van onze stage in het ziekenhuis van Kirinda. Nog steeds staan er iedere dag veel mensen op ons te wachten als we naar het ziekenhuis lopen. We hebben ons maximum aantal patiënten dan ook wat breder gemaakt. Nu doen we er gemiddeld 30 in plaats van de 20 die we eerst aanhielden omdat we geen mensen teleur willen stellen. Maar omdat we zoveel meer mensen dien gaan de brillen ook een stuk harder de deur uit. Onze kast is al bijna leeg!

Donderdag was een vreemde dag. Terwijl wij aan het werk waren, kwamen er allemaal mensen langs ons raam gelopen waar ze bleven staan kijken naar iets wat achter ons gebouw gebeurde. Ook het ziekenhuis personeel haastte zich naar iets wat wij niet wisten en onze tolk was ook ineens verdwenen na een telefoontje. Even later kwam ze in tranen terug en ook de groep mensen keken geschrokken en in tranen. Achteraf bleek een belangrijk persoon te zijn overleden tijdens zijn rit op de motor hierheen. Erg triest maar ja ook hier gebeuren die dingen.

Dit weekend waren we van plan nog een terug naar Kigali te gaan of naar de traditionele dansers een uurtje hier vandaan. Toen het eenmaal weekend was kwamen we erachter dat zaterdag een soort “nationale schoonmaakdag” was. Dat schijnt ieder laatste weekend van de maand zo te zijn en dit betekend dat iedereen gezamenlijk de wegen, scholen, etc. moet schoonmaken. Helaas betekende dit voor ons geen busvervoer en we zijn dan ook hier in Kirinda gebleven.

Inmiddels weten steeds meer mensen de weg naar ons huis te vinden en vragen of het uitkomt als ze langskomen. Erg gezellig natuurlijk! Vandaag waren we onderweg om nieuw beltegoed te halen waarmee we kunnen internetten. Op de terugweg kwamen we een dokter en iemand uit het laboratorium tegen die vroegen of ze langs konden komen. Natuurlijk! Het was hier 12 uur ‘s middags en dan hebben ze geen moeite met een biertje haha. Het enige probleem was: we hadden nog maar 2 flessen bier in huis. Maar ook daar weten ze wel wat op: ze bellen gewoon ff iemand op om het thuis te komen brengen! En ze doen het nog ook. We hadden het al eerder meegemaakt van de week toen we zin hadden in een gebakken eitje maar de eieren op waren. We belden Leandre of hij deze misschien voor ons mee kon nemen en hij zou het wel even regelen zei hij. Een paar minuten later werd er aangeklopt en stond er een student met een zakje eieren voor de deur! Zulke dingen schijnen hier normaal te zijn dus, maar wij moeten er nog wel even aan wennen.

Volgend weekend is de planning om van vrijdag tot en met maandag een weekendje weg te gaan naar het Kivu meer. Hopelijk gaat dan alles goed met het vervoer, maar ja je weet het nooit hier..

Hello!

Hier weer een berichtje van ons. Na een drukke week gewerkt te hebben zijn we vrijdag vertrokken naar Kigali. We hadden gevraagd of het ziekenhuis toevallig een auto had die dit weekend naar Kigali moest. Eerst zouden we donderdag horen of dat kon, uiteindelijk niets gehoord donderdag, dus zelf maar even gebeld en het was nog niet duidelijk. Vrijdagochtend zouden we het horen. Tijdens het wachten op het verlossende telefoontje zijn we met Léandre naar het project van de Stichting vrienden van Rwanda geweest. Er word kookles gegeven en naailes, en er is ook een lagere school met hele schattige kindjes. De kindjes hebben voor ons gezongen, dat was heel leuk

Uiteindelijk hoorden we niets van het ziekenhuis en hebben we zelf gebeld en helaas, er was geen auto voor ons! Dus dan maar met het ‘openbaar vervoer’ naar Kigali. Om half 1 zijn we thuis weg gelopen en om half 7 waren we in Kigali. Er kwamen steeds busjes die al vol zaten en toen we uiteindelijk in een busje zaten, kon deze niet harder rijden dan 50

We hadden een kamer bij hotel Isimbi, met een douche met warm water. ’S Avonds hebben we nog een lekkere hamburger met patat gegeten en zijn toen gaan slapen.

Zaterdagochtend zijn we met Léandre naar de genocide memorial geweest. Heel erg heftig en onbegrijpelijk dat zoiets zich hier heeft plaatsgevonden.

Verder hebben we souvenirs geshopt en pizza gegeten. Zaterdagavond hebben we bier gedronken in Nyamirambo met Léandre en een vriend van hem uit Kigali. Gewoon Amstel bier, net als in Nederland

Alweer een week voorbij

De 2^e week Kirinda is alweer voorbij. Het was wederom een drukke week met veel patiënten en we hebben afspraken uitgedeeld tot 17 november

We zien hier best wel wat interessante dingen, voor de kenners onder ons: twee keer een NIII parese en een distance exotropie mét amblyopie. Voor de rest delen we veel leesbrillen, verte brillen en zonnebrillen uit en zien we veel ogen die ontstoken e.d. zijn door de zon.

We hebben besloten langer in Kirinda te blijven omdat de vraag naar oogzorg hier erg groot is. We blijven hier tot ongeveer 29 november en vertrekken dan naar Kabgayi om daar nog 2 weken te werken bij de Belgische oogarts.

Tijdens het werk komen er vaak collega’s langs om te kletsen, dat is erg gezellig!Als we door het ziekenhuis lopen (om te printen of een tolk te zoeken) moeten we ook erg vaak stoppen om een praatje te maken met iedereen. Verder komen we elke dag te laat op ons werk en dat maakt hier gelukkig niet uit

Verder doen we veel spelletjes ’s avonds (zie foto) en internetten lukt nu ook in het huis. En we zijn vrijdagavond naar de plaatselijke ‘kroeg’ geweest. Een schuur met een betonvloer en wat tuinstoelen. Maar buiten konden we heel leuk zitten in een soort strandhutje. Het is niet gebruikelijk dat vrouwen hier bier drinken dus het bier van Ellen werd bij onze mannelijke collega neergezet

We hebben met z’n vieren gedronken en geitensaté’s gegeten en dat allemaal voor ongeveer 6 euro (!).

In het weekend wassen we onze kleren met de hand en leggen ze daarna in de tuin om te drogen (zie foto) en internetten we veel. Er is hier niet veel te doen in het weekend en daarom gaan we volgend weekend naar Kigali.

Volgende keer dus waarschijnlijk een berichtje vanuit Kigali

Op z'n Afrikaans

Afgelopen dinsdag was zoals jullie weten (gezien de vele mails, berichtjes, enz bedankt daarvoor!) Anika’s verjaardag. Omdat we in Afrika zijn hebben we uiteraard een ook een Afrikaans feestje gehouden!
Een paar dagen van te voren begon Ellen met het uitnodigen van mensen uit het ziekenhuis en uiteraard zouden ze allemaal komen. Op de dag zelf waren Ellen en Léandre vroeg opgestaan om slingers op te hangen. Vervolgens hebben we de hele dag hard gewerkt in het ziekenhuis en uiteindelijk was dan s’avonds het feestje.
De meeste genodigden waren aanwezig, het grootste deel waren mensen die ons geholpen hadden met tolken (een fysiotherapeut, apotheker, data manager, verpleegkundige, laborant en anesthesist).
Toen iedereen er was kregen ze eerst samosa’s met thee (dat zijn driehoekjes deeg met gehakt en de thee drinken ze hier met melk en een flinke schep suiker). Om 8 uur begon dan eindelijk zoals ze dat hier noemen de “ceremonie”. Deze begon met een speech van onze huisgenoot Léandre. Daarna was er een voorstel ronde en moest iedereen vertellen wie hij/zij was en waar ze werkten en wij natuurlijk waar we vandaan kwamen. Na deze ronde hebben ze met z’n allen bon anniversaire en happy birthday gezongen, dat zouden we in Nederland ook eens in moeten voeren! Heel leuk ;). Toen was het tijd om de taart aan te snijden en te verdelen onder de mensen die er waren. Nadat de cake op was waren er nog een paar mensen die een cadeautje bij hadden (passievruchtsiroop, koekjes en pinda’s) heel leuk want we hadden niet verwacht dat ze dat hier zouden doen!
Het is trouwens niet gebruikelijk om die cadeautjes open te maken tijdens het feest, dat mag pas als iedereen weg is.
Toen de cadeautjes dus ingepakt op de tafel stonden was het alweer tijd voor een afsluiting, een klein bedankwoordje van onze huisgenoot en toen mochten ze gaan. Omdat het toen nog geen 10 uur was vroegen wij ons af waarom iedereen nu al naar huis moest. Maar ook dat is een soort gebruik, in principe mag niemand tijdens de “ceremonie” naar huis en door het feest af te sluiten zeg je eigenlijk dat degene die wil vanaf dan naar huis mag en wie wil blijven mag blijven.
Op het laatst waren er nog 3 over die nog hebben gedanst op Bob Marley, dat vinden ze hier echt geweldig natuurlijk.

Al met al was het dus een geslaagd feestje: een beetje vreemd, maar wel gezellig!